امشب شب افتتاحیه این مکان است. خوش آمدید. عمرن کسی به اینجا سر نمیزند! الان. الان هیچکسی اینجا نیست. میدانم. یعنی سگ هم پر نمیزند. اما قول میدهم چیزی طول نکشد که اینجا جای سوزت انداختن هم نباشد. فقط صبر کنید. آها! حواسم نبود. کسی نیست الان. دارم با خودم حرف میزنم. بعله. دارم به خودم دلداری میدهم. یک دنیا امید و آرزو! به امید خدا روزی خواهد رسید که اینجا جای سوزن انداختن هم نباشد. البته مولطفت هستم که کلن وبلاگ جای سوزن انداختن نیست. وبلاگ یک فضای مجازیست و کسی در آن سورن نمی اندازد. کسی نمیتواند بندازد. اگر بخواهد بندازد، مانیتورش سوراخ میشود. چرا اینقد چرت و پرت میگویم؟ وللش! به زودی با یک پست جانانه بر میگردم. یک پست عاشقانه!
